และนี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่ผมจะต้องออกสตาร์ทเป็นคันสุดท้ายและอยู่ในตำแหน่งท้ายสุดของบรรดารถแข่งซุปเปอร์ไบค์คลาสพันซีซี ในนัดเปิดฤดูกาล รายการแข่งขันชิงแชมป์ประเทศไทย แต่เอาจริงก็คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้ เพราะผลควอลิฟายจัดอันดับออกตัวเมื่อวันวาน ผมก็อยู่ในอับดับที่ 14 จากรถทั้งหมด 21 คัน แทบจะหลังสุดอยู่แล้วเช่นกัน

ก่อนที่สัญญาณไฟแดงจะดับลง เพื่อเริ่มต้นการแข่งขัน แน่นอนครับว่าผมต้องทำสมาธิ เพื่อให้หัวสมองปลอดโปร่งโล่งที่สุด และใจจดใจจ่ออยู่กับการแข่งขันที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้ เวลานั้นผมคงไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่นใดให้มันมารกหัวสมองหรือกวนใจเป็นแน่แท้ จะเว้นก็แต่ว่าเมื่อคืนทำไมน้ำจิ้มหมูกระทะร้านเจ๊อ้วนถึงได้เผ็ดร้ายกับผมนัก หรือแม้กระทั่งทำไมลุงแก่ๆ ตัวแห้งๆ ที่ขายลูกชิ้นยืนกิน กลิ่นหอมฉุยตรงสถานีรถไฟบุรีรัมย์ ถึงได้พูดซื้อเรื่องกับผมด้วยคำว่า “เฮ้ย..ระวังโดนตีนนะไอ้น้อง”

ย้อนกลับไปก่อนวันแข่งจริงประมาณอาทิตย์นึง ผมเพิ่งได้ข้อสรุปว่าจะทำการลงแข่งขันรายการ Plan B Media BRIC Superbike 2024 โดยจะใช้รถ YAMAHA YZF-R1 ซึ่งตั้งใจไว้ว่าจะลงแข่งขันในรุ่น Superbike 1000 SB3 (มือสมัครเล่น) เนื่องจากห่างหายการแข่งขันไปนานกว่า 7 ปี และที่สำคัญของการกลับมาครั้งนี้คือเน้นความปลอดภัยขี่เพื่อออกกำลังเน้นเข้าร่วมกิจกรรมได้พบเจอพี่ๆน้องๆที่น่ารัก

ฉะนั้นผมจึงมีเวลาในการเตรียมตัวครั้งนี้ไม่มาก กล่าวคือ นำชุดสีแฟริ่งส่งไปทำสีแบบเร่งด่วน 2 วัน และนำไปตัดลายสติกเกอร์จากร้าน Nexzstep Automotive ย่านศรีนครินทร์ อีก 1 วัน ส่วนตัวรถแข่งนั้นยกไปรออยู่ที่สนามแล้ว ผมเริ่มออกเดินทางตั้งแต่คืนวันพุธ เพื่อเตรียมไปลองขี่ซ้อมดูในวันพฤหัส เริ่มออกเดินทางจากมอเตอร์เวย์วงแหวนรอบนอก ไปตัดเข้าบางปะอิน อยุธยา โดยหลงฝ่าเข้าช่อง M-Flow ไปอย่างงงๆตามปะสาไม่ใช่คนแถวนั้น

และเป็นครั้งแรกที่ได้ลองขึ้นทางด่วนสายใหม่วิ่งผ่านลำตะคลองทะลุไปตัดลงปักธงชัย ถือว่าถนนโล่งคล่องดีมาก แต่คิดไปเองรึเปล่าไม่รู้ว่าเหมือนมันอ้อมไกลกว่าทางปกติ ถึงที่หมายบุรีรัมย์เวลาประมาณตี 1 แวะกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นแชมป์เอาฤกษ์เอาชัยก่อนเข้าโรมแรมนอน

วันพฤหัสบดี เป็นวันซ้อมโดยเฉพาะ แต่ผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นการซ้อมสภาพร่างกายให้พร้อมรับมือกับสภาพอากาศ 40 กว่าองศา ของเมืองบุรีรัมย์มากกว่า เพราะมันร้อนมหาโหดจริงๆ และวันนี้เองที่ผมจะได้ทำความรู้จักมักจี่กับม้าศึกคู่กาย เจ้า YZF-R1 รถแข่งของผม เดินวนดูรอบๆ รถ ก้มๆ เงยๆ แล้วบีบกำเบรคหน้าสองสามทีเป็นการทักทายเพื่อนใหม่ อื้มม.. ดูไม่เลว

มีของที่ควรจะมีสำหรับการแข่งขัน ท่อไอเสียแบบฟูลซิสเตม พักเท้าปรับระดับ กันสบัด สายถัก โซ่/สเตอร์ จานเบรค ก้านเบรค ผ้าเบรคดีๆ สักชุด เหลือเพียงแค่ลองขี่ และเซ็ตติ้งปรับช่วงของตำแหน่งท่านั่ง องศาขาเบรค/ขาเกียร์ ก้านเบรค/ก้านคลัชท์ ให้เหมาะสมเข้ากับสรีระที่เราถนัดให้มากที่สุด

ผลการซ้อมวันนี้ผ่านพ้นไปด้วยดี ขี่แบบเพย์เซฟเน้นทบทวนความจำและปลุกกล้ามเนื้อส่วนต่างๆ ของร่างกาย ผลเวลาที่อยู่ในเกณฑ์พอดีๆ สำหรับ Class SB3 (1:47:000) ปรับช่วงล่างกันทีละกึ๊ก ทีละกั๊ก กำลังเครื่องยนต์เหลือเฟือ สุดทางตรงแอบชำเลืองไปดูความเร็ว ตัวเลข 29X Km./h มีให้เห็นได้บิดกันหูตูบล่ะงานนี้

วันซ้อมจริง.. เช้าวันศุกร์เริ่มต้นรายการ วันนี้จะเป็นวันซ้อมโดยมีการติดตั้งเครื่องจับเวลาอย่างเป็นทางการ และจะปรับเซตรถให้เป็นมิตร เข้ามือยิ่งขึ้น เพื่อที่เวลาขี่จริงจะได้ไม่ต้องเหนื่อยปล้ำสู้กับอาการรถมากนัก จับเวลาการซ้อมผลเวลาออกมาพอดีๆ กับรุ่นที่จะทำการลงแข่งขัน (SB3) เลยไม่ได้ซ้อมเยอะนัก เพื่อจะเก็บยางไว้ใช้ในวันควอลิฟายและวันแข่งต่อไป สิ้นสุดวันก็เดินโต๋เต๋ๆ หน้าเมือกไปกรอกใบสมัครแข่ง ทำใบอนุญาตนักแข่ง FMSCT และทำประกันชีวิตนักแข่งตามที่กติกาได้กำหนดไว้ โดยผมเลือกใช้หมายเลข 51 เป็นเบอร์สำหรับลงแข่งขัน

วันควอลิฟาย.. เช้าวันเสาร์ผมบอกกับพี่ช่างทีมงานไว้ว่า ตอนเช้าผมจะไม่ลงซ้อม และจะรอลงควอลิฟายในตอนเย็นเลยทีเดียว เพราะว่าขี่เวลาโอเคแล้ว และจะได้เซฟยางไว้สำหรับวันแข่งด้วย เวลาบ่ายแก่ๆ ใกล้ถึงเวลาที่รุ่นของผมจะลงไปหวดทำการควอลิฟายเพื่อหาตำแหน่งออกตัว กล่าวคือในช่วงนี้ใครสามารถขี่ทำเวลาได้เร็วที่สุดก็จะได้ออกตัวอันดับที่ 1 ในวันแข่งขันจริง และจะไล่เรียงตามอันดับไปเรื่อยๆ ผมวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ว่าผมจะลงไปกดเวลาเพียงแค่ 2-3 เท่านั้นก็น่าจะเพียงพอ

ผมเริ่มใส่ชุดแข่ง Dainese ตัวเก่งนำโชคของผม ท่ามกลางอากาศที่ร้อนระอุ อุณหภูมิพื้นสนามอยู่ที่ประมาณ 60 กว่าองศาเซลเซียส พื้นรองเท้าใครที่เป็นยางเดินเหยียบเข้าไปอาจจะละลายได้ทันที

วนรอบแรกเป็นการอุ่นเครื่อง กดเบรคหนักๆ จนหัวโยกเป็นระยะๆ เพื่อให้อุณหภูมิของผ้าเบรคและจานเบรคอยู่ในเกณฑ์ที่เหมาะสมพร้อมซัดตึง ยืดเส้นยืดสายพอเป็นพิธีกันเส้นยึด

เอาล่ะ.. ถึงเวลาหวดได้!! ทุกคนตั้งหน้าตั้งตากดเวลาให้ดีที่สุดเพื่อที่จะได้ออกตัวอยู่แถวหน้าๆเวลาถ่ายทอดสดออกทีวีมาล่ะเท่ห์สะบัดคนที่เชียร์อยู่ทางบ้านก็เตรียมเฮเตรียมเซลฟี่คู่ผ่านจอโทรทัศน์ด้วยอยู่

เคยไหมครับ.. เวลาที่เราตั้งใจทำอะไรมากๆ มันก็มักจะมีโอกาสพลาดมากเช่นกัน เหมือนกับรอบที่ผมเพิ่งขี่ครบไปเมื่อสักครู่นี้ มีผมคนเดียวที่รู้ดีว่าเราน่าจะทำได้ดีกว่านี้ ผมก้มลงไปมองดูเครื่องจับเวลาที่เอาหนวดกุ้งเคเบิลไทด์รัดติดเอาไว้กับแผงคอ หึ้ย!! เวลาก็ไม่แย่เหมือนที่คิดไว้นี่นา ทันใดนั้นก็เกิดสงครามความคิดขึ้นในหัวของผมว่าจะไปต่อหรือพอเท่านี้

ผมขี่วนไปรอบๆสนามอย่างช้าๆด้วยแววตาอันว่างเปล่าพาเหม่อลอยนึกย้อนกลับไปที่หลายๆคนเตือนว่าระวังจะขี่ทะลุแลงค์เวลาล่ะเราไม่ได้ขี่แข่งนานแล้วขี่เล่นๆเน้นสนุกๆพอ ผมกระพริบตารัวๆเรียกสมาธิกลับมาอีกครั้งเอาก็เอาวะขอลองกดเวลาดูอีกสักทีนึงห่างสนามไปนานมันหมั่นเคี้ยวคันเร่งเสียเหลือเกิน

ผมลองบิดเร่งให้เนียนที่สุด เบรคให้ลึกเท่าที่จะไหว ใส่มันเข้าไปให้เต็มปลอก ช่วงกดออกโค้งสุดท้ายผมใจร้อนไปนิดทำให้เกิดอาการท้ายสไลด์ หรือที่ภาษานักแข่งเรียกว่า “#Highside” ทำเอาท้ายสะบัดดีดตัวลอยขึ้นมานิดนึง เล่นเอาหน้าเด็กอยู่ภายใต้หมวกกันน๊อค AGV ใบเก่งของผม เมื่อทุกอย่างสงบนิ่งผมเหลือบก้มลงดูเครื่องจับเวลา พร้อมสบถในใจ ไอ้บ้าเอ้ย!! กดเวลาไป 1:43 ทั้งที่จริงรุ่น SB3 ห้ามขี่ทะลุเวลา 1:47

แน่นอนครับ กรรมการเรียกผมเข้าห้องเย็นพร้อมอธิบายกติกาเสียงเข้ม อารมณ์เหมือนกำลังถูกสอบปากคำรีดคำสารภาพ และจบลงที่ว่าผมจะต้องขยับขี้นไปลงแข่งขันในรุ่นที่สูงกว่านี้ นั่นก็คือ Superbike 1000 SB2 ซึ่งถือว่าเดือดพอสมควรและฝันที่ผมตั้งใจจะมาขี่กินลมชมวิวเคาะสนิมเรียกขวัญก็ดับสลายลง

ผลการควอริฟายผมอยู่อันดับที่ 6 ในรุ่น SB2 และเป็นอันดับที่ 14 ของรถทั้งหมด 21 คัน เมื่อการแข่งขันสูงขึ้น ความเสี่ยงก็สูงขึ้นเช่นกัน นั่นทำให้ผมต้องตัดสินใจเปลี่ยนยางใหม่อีกคู่เผื่อความปลอดภัย ตอนนี้หวังแค่ว่าถ้าติดโพเดี่ยม 1 ใน 3 ก็เก่งแล้ว ซึ่งเรามีเวลาเตรียมตัวเตรียมรถน้อยมากจริงๆ

วันแข่งขัน.. เช้าวันอาทิตย์ผมลงไปซ้อมในรอบอุ่นเครื่องเพื่อเปิดหน้ายางใหม่ตรวจเช็คดูความเรียบร้อยทั้งคนทั้งรถเพื่อเตรียมสู้ศึกที่กำลังจะเริ่มในไม่ช้าช่วงซ้อมทำเวลาดีขึ้นกว่าเมื่อวานนิดหน่อยแต่ก็ยังห่างหัวแถวอยู่ร่วมๆวินาทีผลการตรวจสภาพรถและชุดแข่งทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีการจัดงานเป็นไปตามมาตรฐานสากลดีมากๆ

ในรุ่นที่ผมจะลงแข่งขันนั้น จะเริ่มแข่งขันตอนเวลา 16:30 น เวลานั้นแดดกำลังยิ้มทักทายจนตาหยี พื้นสนามก็ร้อนจนแทบจะทอดไข่ได้ ในขณะที่ผมกำลังจะเริ่มใส่ชุดแข่ง DAINESE สีแสดตัวเก่ง ผมก็เหลือบชายตาไปเห็นในจอโทรทัศน์ของคนข้างๆ ที่กำลังถ่ายทอดสดที่สนามอยู่ แล้วก็ เฮ้อ!!! นักแข่งรุ่นเราเค้าลงไปในสนามกันหมดแล้วผมจึงรีบยัดตัวเข้าไปในชุดแข่งด้วยความรวดเร็วคล้ายว่าอะดรีนาลีนกำลังหลั่งสั่งให้ยกโอ่งตอนที่ไฟกำลังไหม้บ้านยังไงอย่างงั้นแต่ก็หาได้ทันลงไปจอดรถในกริดสตาร์ทไม่

ผมเคารพในกฎกติกา คนที่มาช้าไม่ทันออกปากทางพิท จะต้องไปต่อท้ายแถว ในเวลาเดียวกันนั้นเพื่อนๆ นักแข่งก็คงกำลังถ่ายรูปกับสปอนเซอร์และพริ๊ตตี้อย่างเมามัน กรรมการธงโบกให้ผมไปจอดรอในร่มก่อน อีกพักนึงถึงจะปล่อยให้ผมลงไปในสนามได้ และมีเสียงเน้นย้ำออกมาจากวิทยุสื่อสารของทีมงานว่า ให้ไปต่อแถวออกตัวท้ายสุดเลยนะ พี่บิ๊กจากทีมงานช่างบ้านนอก พลังเพื่อน รีบวิ่งเอาน้ำดื่มและแสตน์มาตั้งรถให้เพราะรถแข่งไม่มีขาตั้ง เวลานั้นคงเห็นผมนิ่งๆ เดาอารมณ์ไม่ถูกเลยพูดกับผมว่า “สนุกกับมัน เน้นปลอดภัยเป็นหลัก“ ผมรู้ทันทีว่านั่นเป็นคำพูดปลอบใจ นัยว่าผลจะเป็นไงก็ช่างมันอย่าไปเครียด

กรรมการเลื่อนรั่วเหล็กออก ปล่อยให้ผมลงสนามได้ ผมไม่ปล่อยให้โอกาสทองนี้หลุดพ้นไป ผมถือโอกาสนี้ลองซ้อมจอดออกตัวจับอาการรถดูว่าเราจะเค้นคลัชท์รีดรอบออกตัวกี่พันรอบ เพื่อให้ม้าศึกตัวนี้ทะยานพุ่งออกตัวไปให้ไวที่สุด พอสุดทางตรงช่วงกำลังออกโค้ง 3 ผมเดินคันเร่งเต็มข้อ ล้อหน้าลอยจากพื้นขึ้นมาตั้งฉากแทบจะหงายหลัง ผมรับรู้ได้ทันทีถึงความผิดปกติของระบบป้องกันล้อหน้าลอย หรือที่เรียกว่า Lift Control System (LIF) ซึ่งเป็นเทคโนโลยีอันชาญฉลาดที่มีติดรถมาให้ในรถ YAMAHA YZF-R1

ผมเหลือกตาลงไปมองดูที่หน้าจอเรือนไมล์ ชัดแล้ว ไฟรูปเครื่องยนต์สีส้มกำลังยักคิ้วหลิ่วตาให้ผมอยู่ ผมไม่ได้คิดไปเองว่ารถมีอาการผิดปกติ เอะ.. หรือว่าเป็นจากที่ผมหิ้วคลัชท์รีดรอบออกตัวเมื่อสักครู่นี้ อาจจะทำให้ระบบมันรวนรึเปล่า สมองกำลังประมวลผลอย่างหนัก มือก็รีบบิดคันเร่งไปเพื่อไปต่อท้ายแถวเตรียมปล่อยตัว มีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะแก้ไขปัญหาได้ทันในตอนนี้ นั่นคือผมจะต้องลองดับเครื่องยนต์เพื่อรีเซตระบบและรีบสตาร์ทเครื่องยนต์ใหม่ ผมกำคลัชท์ปล่อยไหลตั้งแต่ออกโค้งสุดท้ายมาพร้อมดับสวิสท์กุญแจ เพื่อไหลเข้ากริดสตาร์ทในตำแหน่งสุดท้าย แล้วรีบสตาร์ทติดเครื่องอย่างรวดเร็วให้ทันสัญญาณไฟปล่อยตัว

ก่อนที่สัญญาณไฟแดงจะดับลงเพื่อเริ่มต้นการแข่งขัน แน่นอนครับว่าผมต้องทำสมาธิ เพื่อให้หัวสมองโล่งที่สุด และใจจดใจจ่ออยู่กับการแข่งขันที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้ เวลานั้นผมคงไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่นใดให้มันมารกหัวสมองหรือกวนใจเป็นแน่แท้ จะเว้นก็แต่ว่าเมื่อคืนทำไมน้ำจิ้มหมูกระทะร้านเจ๊อ้วนถึงได้เผ็ดร้ายกับผมนัก หรือแม้กระทั่งทำไมลุงแก่ๆ ตัวแห้งๆ ที่ขายลูกชิ้นยืนกิน กลิ่นหอมฉุยตรงสถานีรถไฟบุรีรัมย์ ถึงได้พูดซื้อเรื่องกับผมด้วยคำว่า “เฮ้ย..ระวังโดนตีนนะไอ้น้อง” สัญญาณไฟแดงเรียงติดกันครบ 5 ดวง

เสียงท่อไอเสียจากรถซุปเปอร์ไบค์ขนาด 1000 ซีซี. ที่โมดิฟายมาเต็มพิกัด ต่างพากันเบิ้ลเครื่องเร่งรอบตัดเสียงดังกระหึ่มดั่งพสุธากัมปนาท มือซ้ายกำคลัชท์ มือขวากรอคันเร่ง สายตาจ้องมองไปที่สัญญาณไฟ ในใจคิด.. ถ้าไม่รีบแซงขึ้นไปตั้งแต่ตอนนี้แล้วจะไปแซงตอนไหนวะ สัญญาณไฟแดงดับลงผมรีบดีดคลัชท์หิ้วรอบเครื่องทะยานตัวออกไปให้เนียนที่สุดโดยไม่ให้ล้อหลังสไลด์ฟรีหรือล้อหน้าลอยจนเสียการควบคุม

ภาพที่มองรอดออกมาจากชิวหมวกกันน็อคขณะนั้นเหมือนกำลังเห็นฝูงผึ้งที่กำลังแตกรัง ผมรีบแหวกว่ายฝ่ารถแข่งคันอื่นๆ ในโค้งแรกขึ้นไปอยู่ที่ประมาณอันดับที่ 6 จากทั้งหมด 21 คัน ถึงสุดทางตรงกับความเร็วเฉียด 300 กิโลเมตร/ชั่วโมง ผมกำเบรคหน้าหนักจนแทบเอาไม่อยู่ ล้อหลังลอยจากพื้นนิดๆ กลายเป็นไหลไปแซงคันหน้าอย่างเฉียดฉิว แบบ งงๆ จากนั้นพับรถขวาเพื่อเตรียมเข้าโค้ง 3 พยายามรีบเปิดคันเร่งหวังเกาะกลุ่มหน้าให้ทัน

ทันใดนั้นล้อหลังก็ประท้วงอย่างแรง สไลด์ออกจนน่าใจหาย ผมรีบก้มมองดูหน้าจอแสดงผลอีกครั้ง แม่งเอ้ย!! ผมสบถในใจ มามีปัญหาอะไรตอนแข่งวะ ระบบเซนเซอร์มีปัญหาส่งผลทำให้ไม่สามารถใช้ระบบป้องกันล้อลื่นถไหล (Traction Control System) และระบบป้องกันอาการล้อสไลด์ฟรีขณะแบนโค้ง (Slide Control System) รวมถึงระบบกันล้อหน้ายกลอยอย่างที่กล่าวไปข้างต้น

กล่าวคือตอนนี้รถผมไม่เหลือระบบช่วยเหลืออะไรอีกเลย นอกจากระบบเข้าเกียร์ขึ้น/ลง แบบไม่ต้องกำคลัชท์ (Quick Shifter) ความตั้งใจที่จะกดเวลาในวันแข่งขันจริง น่าจะเป็นหมันไปสำหรับเรซนี้ ตอนนี้ทำได้แค่ประคองรถไปให้ครบจำนวน 12 รอบการแข่งขัน เดชะบุญที่ผมเริ่มขี่แข่งรถมาตั้งแต่ยังไม่มีระบบช่วยเหลืออันชาญฉลาดใดๆ พวกนี้เลย จึงต้องใช้ข้อมือคุมคันเร่งล้วนๆ ผมเลิกคิดถึงทุกสิ่งแล้วบอกกับตัวเองว่า “ช่างแม่ง“ ทำตอนนี้ให้ดีที่สุด

การแข่งขันผ่านไป 5 รอบ ผมเหนื่อยเหลือเกิน เพราะไม่ได้ออกกำลังกายเลย รถ SB1 ที่อยู่ด้านหลังเริ่มแซงผมขึ้นไป เวลาต่อรอบของผมช้าลง เหลือ 2 รอบสุดท้ายกล้ามเนื้อตึงไปหมด แม้กระทั่งกดเบรค เชนเกียร์ยังเหนื่อย กรรมการชูป้าย Last Lap (รอบสุดท้าย) นั่นแหล่ะคือสิ่งที่ผมต้องการ ผมแอบเหม่อนึกถึงภาพตัวเองกำลังนั่งอยู่บนโซฟาที่บ้านเอาขาพาดกับโต๊ะรับแขก เปิดแอร์เย็นๆ กดเข้าแอพ Shopee สั่งของ พร้อมเก็บคูปองส่งฟรี ผมสะบัดหน้าตัวเองเรียกสมาธิกลับคืนมา และเตรียมเข้าโค้งสุดท้ายของการแข่งขัน พร้อมยกล้อเข้าเส้นโชว์ไป 1 ซิงเกิ้ล

(ปกติถ้ามีระบบกันหน้าลอยจะยกล้อไม่ได้) โอ้โห!! ผมดีใจมากๆ ที่สามารถอยู่ขี่แข่งขันได้จนจบ ผมไม่ได้เหนื่อยกับการขี่รถแบบนี้มากกว่า 7 ปีแล้ว และผมทำมันสำเร็จ ผมวนรถไปจอดตรงจุดตรวจสภาพ น้องๆ มารอรับพร้อมบอกผลการแข่งขันว่าได้อันดับที่ 1 ใน Class SB2 ภายในใจผมดีใจเหลือล้นแต่สภาพภายนอกของผมบอกตามตรงว่ากำลังจะร่วงต้องประคองตัวไว้ไม่ให้เป็นลม

ผมทำมันสำเร็จกับการคว้าแชมป์สนามแรกในรายการแข่งขันที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทยอย่าง Plan B Media BRIC Superbike 2024 ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีของการหวนกลับคืนสู่สนามแข่งอีกครั้งกับรถที่ยังไม่คุ้นมือหรือมีเวลาปรับเซตใดๆนักผมจะนำความผิดพลาดในครั้งนี้กลับไปทบทวนและพัฒนาแก้ไขให้ดียิ่งขึ้นต่อๆไปสุดท้ายนี้ความสำเร็จนี้คงจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้ต้องขอขอบพระคุณทุกๆคนที่ส่งกำลังใจมาเชียร์และขอขอบคุณสปอนเซอร์ทุกๆท่านคอยซับพอร์ทรวมถึงพี่ๆทีมงานและช่างภาพทุกๆท่านครับขอขอบพระคุณอีกครั้งครับ

Plan-B Media BRIC Superbike 2024 สนามที่ 1

รุ่น SUPERBIKE 1000cc. (SB1 PRO, SB1, SB2)

เริ่มแข่งเวลา 7:14:15 นาที

อ่านข่าว Motorsport เพิ่มที่นี่

อ่านข่าว Benz Racing เพิ่มที่นี่

อ่านข่าว Plan B Media BRIC Superbike เพิ่มที่นี่

เรื่องราว ข่าวสองล้อที่สาวกไบค์เกอร์ต้องรู้ที่

Website : motowish.com 

Facebook : facebook.com/motowish